ترانه

افسانه اش خواندند...همین..

بی جا نیست که میگوید:

دلتنگیهای آدمی را باد ترانه , ای می خواند

          رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد

                         و هر دانه برفی به اشکی نریخته می ماند

...آری ترانه ,..و اکنون من آن چه نشخوار می کنندرا ترانه ای می خوانم....

با ضرباهنگ "نمی دانم"

 افتان و خیزان از کوبش های بی پایان و بی انجام

   سرگشته....

  سرم درد می کند....چشمهایم خسته شدند...باید می خوابیدم

آنچه من می خوانم ترانه نیست....افسانه نیست

من فقط فراموش نکردم........

شما یادتان رفت؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟